Het is vandaag een groot feest, het belangrijkste feest van de kerk.
We vieren het feest van Jezus die leeft. We vieren dat vandaag met het verhaal van zijn verrijzenis. Verrijzenis is geen gemakkelijk woord. Het blijft erg abstract; we kunnen er ons zo weinig bij voorstellen.
Pasen is vooral een feest van hoop: hoop om beter te doen, een feest van opstanding, van anderen hoop geven, een lichtpunt zijn.
Er zijn vaak momenten dat we het niet zien zitten en dat we fouten maken. Verrijzenis betekent ook: niet bij de pakken moeten blijven zitten, opnieuw beginnen in dagelijkse kleine dingen.

Mt. 28,10 — “Ze gingen snel van het graf weg…”

Na de sabbat, bij het aanbreken van de eerste dag van de week, gingen Maria van Magdala en de andere Maria naar het graf kijken. Plotseling kwam er een zware aardbeving. Want een engel van de Heer daalde uit de hemel neer, kwam naderbij, rolde de steen weg en ging erop zitten. Zijn uiterlijk schitterde als een bliksemflits en zijn kleding was wit als sneeuw. De wachters beefden van angst en werden lijkbleek. De engel zei tegen de vrouwen: ‘U hoeft niet bang te zijn, want ik weet dat u Jezus zoekt die gekruisigd is. Hij is niet hier: Hij is tot leven gewekt, zoals Hij gezegd heeft. Kom, kijk naar de plaats waar Hij gelegen heeft. Ga snel tegen zijn leerlingen zeggen: “Hij is uit de doden opgewekt, en zie, Hij gaat voor u uit naar Galilea; daar zult u Hem zien.” Dit had ik u te zeggen.’ Ze gingen snel van het graf weg, vol angst en met grote vreugde, en ze liepen hard om het aan zijn leerlingen te vertellen. En zie, Jezus kwam hun tegemoet. ‘Gegroet’, zei Hij. Ze gingen naar Hem toe, grepen Hem bij de voeten vast en vielen voor Hem op de knieën. Toen zei Jezus hun: ‘Wees niet bang. Ga mijn broeders vertellen dat ze naar Galilea moeten gaan. Daar zullen ze Mij zien.’

Overweging

We hebben hierboven het paasverhaal gelezen. Het klink het allemaal nogal fantastisch.  Ik denk dat iedereen zich dan wel eens de vraag stelt: kan dat allemaal wel? Is zoiets echt gebeurd? 

Het was de evangelist dan ook niet echt te doen om een feitelijke beschrijving te geven van wat gebeurd was.  Hij wil een verhaal van Jezus vertellen en daarin een boodschap van Hem meegeven. Vandaag willen we verder kijken dan de dood, we worden uitgenodigd om over grenzen heen te kijken.

Als we ons in een wijde omgeving bevinden – bv tussen de velden of aan zee – en we kijken zo ver als we kunnen, dan zien we de horizon.  Het is de plaats waar de hemel en de aarde elkaar raken. Wat ligt er achter die horizon? Het is niet het einde van de wereld. Er is een ander land dat we niet zien.  Nu kunnen we proberen die horizon te bereiken; maar het zal ons niet lukken. We kunnen ze wel verleggen! Maar om ze te verleggen moeten we wel eerst op weg gaan.
Dat is dan ook wat Jezus van ons verwacht: dat we op weg gaan en onze horizon verleggen.  Jezus verwacht enkele zaken die toen, maar ook nu nog steeds niet vanzelf gaan: opkomen voor mekaar, voor anderen die het moeilijk hebben, begaan zijn met mensen. 

Ook bij de leerlingen van Jezus was de horizon van hun geloof wel even zoek na alles wat ze met Hem meegemaakt hadden.  Jezus nodigt ons uit om niet te stoppen bij het einde, bij de dood; maar om verder te kijken en verder te gaan. Uiteindelijk is dat ook de essentie van geloven, want geloven is niet hetzelfde als weten.  Geloven is een stap verder gaan dan wat je ziet, en daaruit een kracht halen om nog verder te gaan.  

Ik wens u een zalig paasfeest!

Jan Willems, namens de Liturgische Ploeg