“Ontvangt de heilige Geest” (Joh 20, 19-23)

Op de avond van de eerste dag van de week 

waren de leerlingen bij elkaar. 

Hoewel de deur op slot was uit vrees voor de Joden, kwam Jezus. 

Ineens stond Hij in hun midden en zei: `Vrede!’ 

  Na deze groet toonde Hij hun zijn handen en zijn zijde. 

Vreugde vervulde de leerlingen toen ze de Heer zagen. 

  `Vrede’, zei Jezus nogmaals. 

`Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik jullie.’ 

Na deze woorden ademde Hij over hen. 

`Ontvang de heilige Geest’, zei Hij. 

`Als jullie iemand zijn zonden vergeven, dan zijn ze ook vergeven; 

als jullie ze niet vergeven, dan blijven ze behouden.’

^{KBS Willibrord 1995}

Overweging

We lezen hier het verhaal van de leerlingen van Jezus die zich na Hemelvaart wat verweesd achtergelaten voelen.  Ze hebben zich opgesloten en afgezonderd van de wereld.  Een beeld dat we in deze tijd maar al te goed kennen.  Ook wij leven al weken lang afgezonderd van familieleden en vrienden. Heel moeizaam kunnen nu de eerste stappen terug gezet worden naar de buitenwereld.
Hoe zijn we omgegaan met de voorbije weken?  Misschien hebben we ons verveeld en ons erg ongemakkelijk gevoeld.  We hebben sowieso ons leven moeten aanpassen, en dat doen we meestal niet graag.  We hebben zo onze gewoontes en als die onderuit gehaald worden dan weten we het even niet.  Dan moeten we opnieuw op zoek gaan en dat is frustrerend. Maar tegelijk is dat natuurlijk ook een moment om ontdekkingen te doen.  Misschien hebben we ook wel wat geleerd over onszelf: over wat ons minder zwaar viel, of net veel zwaarder dan we zouden denken.

We hebben misschien ook wel wat angst.  De coronacrisis is nog niet voorbij.  We weten zelfs dat we er nog een hele tijd mee moeten leven. En er is altijd een risico op ziek worden… Dit is geen goed vooruitzicht om een stap naar buiten te zetten.  En toch zullen we dat moeten doen.

Hoe gaan wij naar buiten treden?  Gaan we terug naar ons ‘gewone leven’, en wat is dat dan?  Waar kunnen we inspiratie halen om ons verder te helpen? Jezus wil ons ook vandaag een boodschap meegeven: “Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik jullie”. Om dit waar te maken kunnen we rekenen op de kracht van de Geest.

Hoe moeten we ons die geest voorstellen?  Het is moeilijk te omschrijven.  Maar we kennen hem wel.  We voelen hem vooral! Je voelt wanneer het goed zit.  Als er in de klas een fijne geest is, dan ga je graag naar school. Hetzelfde geldt op het werk of in het verenigingsleven.
Zo’n geest komt er niet vanzelf.  Het zijn mensen die bepalen welke ‘spirit’ er heerst.  Vandaag worden wij uitgenodigd om mee die geest te bepalen.  In ieder van ons leeft het verlangen om een goed en warm mens te zijn.  Teleurstellingen willen we graag te boven komen en het leven willen we graag blijmoedig tegemoet gaan.  We zien ook graag gelukkige mensen rondom ons. 

Pinksteren is het feest van begeesterde mensen, mensen die durven stappen te zetten. Het is het feest van de christelijke gemeenschap die het verhaal dat Jezus ons bracht niet voor zichzelf wil houden.  De apostelen verloren hun angst.  Ze traden naar  buiten en begonnen te vertellen over wat Jezus bij hen had teweeg gebracht. Ze hebben de Heilige Geest niet voor zichzelf gehouden maar hebben hem doorgegeven.
Ook wij worden vandaag uitgenodigd om die Geest niet voor onszelf te houden. We moeten dat ook niet alleen doen.  We hebben natuurlijk steun nodig van anderen, maar we moeten ervan uitgaan dat ook anderen die goede Geest wel willen. Iedereen heeft daarbij zijn eigenheid, en daar moet ook ruimte voor zijn.

Laten we ons geloof voldoende spreken in de relatie met anderen? In de manier waarop we mensen behandelen, mensen vergeven, mensen zichzelf laten zijn,…. in al deze zaken worden wij uitgenodigd om getuige te zijn van God’s Geest.

Dan wordt Pinksteren een feest van hoop, een feest van dromen die werkelijkheid kunnen worden.

Zo wens ik u een vreugdevol Pinksterfeest!

Jan Willems, Liturgische Ploeg

Dit werk van Andrew Newell Wyeth, een Amerikaans realistisch schilder, stelt twee visnetten voor die bewegen in de wind. Het linkse net ziet er oud en versleten uit, het rechtse is witter en oogt nieuwer.
De titel van dit werk ‘Pentecost / Pinksteren’: Pinksteren is het feest van de Heilige Geest, waarover ook gesproken wordt als over wind. Die wind waait waar hij wil, en heeft geen beperkingen.
Zo kan het dat zowel een oud als een nieuw visnet erdoor bewogen worden. De visnetten zelf kunnen verwijzen naar christenen of gemeenschappen, hoe oud of hoe jong ze ook zijn.