Met dit hoogfeest van Allerheiligen worden we uitgenodigd om op te kijken naar hen die ons zijn voorgegaan: grote en kleine mensen, allen met naam gekend door God. God, die hen heeft opgenomen in zijn huis van liefde: onze heiligen. Het zijn de velen die door hun leven iets van Gods licht hebben doorgegeven. Zoals de brandglazen die het zonlicht kleuren in onze kerken. We worden in deze dagen uitgenodigd om rondom ons, naar onze aarde en in eigen hart te kijken. Een wereld uitbouwen van vrede en geluk voor alle mensen is onze roeping en zending. Maar onze eindbestemming ligt verder; over de dood heen zijn wij bestemd om te leven.

Ik voel weer kracht tot leven,
niet ineens, maar telkens weer.
Ik heb tijd nodig, om door tranen heen,
die ogen te zien,
die de belofte van een nieuwe morgen dragen.
En stilaan ontdek ik
dat de vreugde die helemaal verdween,
op dezelfde lijn ligt als het verdriet.
Ze schuiven over elkaar heen,
en dekken elkaar toe.
Twee beelden, van hetzelfde leven

Manu Keirse