Aanstaande zondag staat een gekende passage uit het evangelie van Mattheüs (15, 1-13) centraal: de parabel van de wijze en de dwaze bruidsmeisjes. Het verhaal van de meisjes die de bruidegom opwachten met hun lampen – de ene met, de andere zonder olie – is een van parabels die het einde van het kerkelijk jaar typeren, waar de zg. eindtijd meer en meer ter sprake komt. Het verhaal is een oproep tot “wijze waakzaamheid”, een oproep om te willen zien waar het uiteindelijk op aankomt.
Het onderstaande gedicht – van een onbekende auteur – doet een gelijkaardige oproep tot “wijze waakzaamheid”. Heel treffend verwoord, in een taal die ons zeker kan raken.
| Wees waakzaam want voor je het beseft heeft de consumptiewereld met je diepste dromen een loopje genomenen je verlangen naar geluk netjes ingepakt in koopgedrag. Wees waakzaam want voor je het beseft zijn je vragen verstomd, en zie je niet meer hoe het onrecht wordt goedgepraat, en ben je aangepast aan wat ‘de gewone gang van zaken’ heet. Wees waakzaam want voor je het beseft want voor je het beseft praat je mee met wat ze allemaal zeggen: dat het elk voor zich is in het leven, en dat jij toch ook maar één keer leeft. Wees waakzaam want voor je het beseft leef jij ook ten koste van anderen, ook al heb je de mond vol van kiezen voor de zwaksten. (auteur onbekend) |