Jezus zei: ‘Ik ben de goede herder. Ik ken de mijnen en de mijnen kennen Mij. Een goede herder geeft zijn leven om zijn schapen te redden.’

Het begrip ‘herder’ komt in de bijbel vaak terug.  Het is een beroep dat wij niet echt meer kennen. Maar in Jezus’ tijd kwam het natuurlijk wel voor en was het een harde stiel.

Herders pasten op schapen en leidden de kudde naar bronnen en weilanden. Ze bleven vaak de hele nacht buiten om hun kudde te bewaken en zij leefden vaak nogal primitief.

Hun leven was hard en er waren vele bedreigingen: gras en water waren schaars; heuvels en ravijnen maakten het weiden moeilijk; wolven en jakhalzen bedreigden zowel de kudde als henzelf. In de ogen van de joden waren ze onrein, omdat ze de rituele voorschriften niet volgden. Ze hadden een slechte naam en behoorden tot de laagste klasse. 

Een goede herder is daarom het beeld van iemand die door dik en dun zorg draagt voor zijn schapen. Jezus gebruikt het om zijn relatie met de mensen te illustreren.

‘Herder, kudde, weiden, hoeden…’ zijn woorden die in de bijbel gebruikt werden om de relatie tussen een koning en zijn volk, en tussen God en de mensen aan te duiden.

Jan Willems

Liturgische Ploeg

Even stil staan

De roeping van een christen
ligt samengevat in die ene zin:
‘Ik ben de Goede Herder’.
Dit woord moet je zeggen
en moet je doen.
Herder zijn
is houden van allen die ons zijn toevertrouwd
en dag in dag uit je leven voor hen geven.
Tot een Kerk van herders zijn wij geroepen.

Schaap zijn is onze bestemming niet,
want schapen hoeven niets te doen,
alleen te wachten
tot een ander voor hen zal zorgen.
Ze hoeven niet te denken,
alleen maar over te nemen
wat een ander hen heeft voorgedacht.
Tot schapenkerk zijn we niet geroepen.

Huurling zijn
is onze bestemming niet.
Want huurlingen willen wel iets voor een ander doen,
zolang het niet te lastig wordt,
zolang het hun eigen belang niet schaadt
of ze hun leven niet hoeven te veranderen.
Tot huurlingenkerk zijn we niet geroepen.

Een Kerk van herders horen wij te zijn,
vanuit die Ene die onze Herder is,
en die ons zendt om zijn herderswerk voort te zetten
en onvermoeibaar de zorg om mensenin beide handen te nemen.