Voorvoelend de dood die op hem afkwam, die hem beangstigde, 
hield Jezus zich staande aan dit beeld:
“Als een graankorrel 
niet in de aarde valt 
blijft hij slechts één graankorrel 
maar wanneer hij wel in de aarde valt en sterft, 
brengt hij véél vruchten voort.”

Leven en sterven 
zo prangend aanwezig 
en zo mysterievol.
De gewone taal heeft er geen woorden voor.

Phil Bosmans 
leent ons de woorden van zijn hart 
om in stilte mee te gaan, 
zijn hart zo rijk, zo vol stilte.
We mogen volgen wat erin geboren werd:

“Elke graankorrel is een rijke belofte,
hij draagt een wereld in zich.
De graankorrel is als een gebed van een mens in de nacht.
Hij levert zich over aan onbekende machten 
in de zachte en warme geborgenheid van moeder aarde,
waar hij in een stille omhelzing sterven gaat 
om in vruchtbaarheid open te barsten tot nieuw leven.

De graankorrel.
Het grote mysterie van leven en sterven.
Stilte. Eenvoud. Verborgenheid.
Hij levert zich over.
Hij kent de donkerte van de aarde.
Hij voelt de warmte van de zon.
Hij drinkt de zaligheid van de regen.
De graankorrel ziet nooit de aar maar hij gelooft erin.

De weg van de graankorrel is de weg van ieder mens 
om tot volle ontplooiing te komen.”

[Phil Bosmans: Zomaar voor jou. Vrede en alle goeds]

Sim Moors, lid Liturgische Ploeg